Carlos Ruiz Zafon "Cień wiatru"

W życiu jest zawsze taka książka, której się nigdy nie zapomni, która mocna wpływa na nasze pojmowanie na świata, a nawet na bieg naszego życia. I właśnie o tym (w wielkim skrócie można by było napisać) jest Cień wiatru. A trochę więcej to: pewnego dnia młody Daniel Sempere zgodnie z tradycją rodzinną znanych księgarzy musi wybrać z pośród tysięcy książek dla siebie tę jedyną, by ocalić ją od zapomnienia. Po latach Daniel próbuje dotrzeć do innych książek tego autora, ale okazuje się, że zostały zniszczone, a osoba posiadająca ostatni egzemplarz, za wszelką cenę chce ją ukryć przed Danielem. Obsesja zdobycia tej książki jest początkiem przerażającej, tajemniczej historii, a także zakazanej namiętności. Kim jest autor przeklętych książek? Czy każdą książkę warto uratować od zapomnienia? Pełna napięcia, magii, manipulacji uczuć powieść. Książka to także skarbnica cytatów: "...ten, kto kocha naprawdę, kocha w milczeniu, uczynkiem, a nie słowami." Oprac. biblioteka

 

Dan Brown "Inferno"

Skomplikowane zagadki, uciekający czas i zagrożenie dla całego świata to słowa klucze powieści „Inferno” Dana Browna.
Kiedy usłyszałem o pojawieniu się nowej książki autora „Kodu Leonarda da Vinci” czułem, że mogę spodziewać się czegoś wyjątkowego. Mój apetyt na książkę podsycił dodatkowo fakt, że akcja powieści związana jest z dziełami Dantego Alighieri. Uwielbiam bowiem w dziełach współczesnych twórców nawiązania do pozostałości literackich po naszych przodkach, odwołania do dawnych ikon piśmiennictwa.
Robert Langdon, bohater znany już z innych książek Browna budzi się w szpitalu, zupełnie nie wiedząc o co chodzi. Nie przypomina sobie żadnego wypadku. Okazuje się, że cierpi na amnezję. Znany amerykański profesor spogląda przez okno i zamiera. Uświadamia sobie, że znajduje się daleko od domu – we Florencji. Wkrótce w odwiedziny do niego przychodzi kobieta, której jednak nie wpuszczono do sali chorych. Lekarz, który jej tego zabronił, ginie od kuli. Langdon, który zaczyna rozumieć niebezpieczeństwo tej sytuacji, ucieka w towarzystwie swojej pani doktor, Sienny. Wszystko jednak okazuje się bardziej skomplikowane niż mogłoby wydawać się na początku.
Główny bohater odnajduje w kieszeni dziwny przedmiot, który po otwarciu okazuje się być laserowym obrazem piekła, którego pierwowzór namalował sam Botticelli. Robert, jako wybitny znawca, poznaje z czasem, że laserowy obraz nie jest dokładnym odzwierciedleniem piekła w wizji znanego malarza.
Ktoś celowo pozmieniał w nim kolejność kręgów piekielnych i dodał litery tworzące tajemnicze słowa. Rozpoczyna się wyścig z czasem. Langdon oraz pani doktor są przez kogoś nieustannie ścigani. Nie wiadomo jednak, kto pragnie ich śmierci i czy Robert zrobił coś złego. Nieznana jest także symbolika przedmiotu obrazującego zmienioną mapę piekieł. Ponadto, Langdon dręczony jest koszmarnymi wizjami, głównie obrazem kobiety otoczonej wijącymi się ciałami. Jest to niezrozumiała wizja dla specjalisty od symboli, Roberta.
Dan Brown zabiera czytelnika w podróż po cudownych zabytkach Florencji i Wenecji. Poznać można wiele niesamowitych obrazów, budowli oraz wybitnych postaci. Żaden historyk nie zainteresował mnie sztuką tak jak Brown. Konie św. Marcina, maska pośmiertna Dantego, La Mappa deel’Inferno Botticelliego – to niesamowite dzieła mające bardzo ciekawą historię. Historię, która byłaby mi nieznana, gdyby nie Dan Brown i jego „Inferno”.
Akcja rozgrywająca się w interesujących miejscach, niesamowite zwroty wydarzeń, odwołanie do poematu Dantego Alighieri – to czynniki, które sprawiły, że powieść ta na długo zapadnie mi w pamięci.
Język powieści uważam za bardzo zróżnicowany, bogaty. Nagromadzenie epitetów, porównań w tekście uplastycznia opis fabuły a także sprawia, że czytelnik czuje się jak obserwator zdarzeń, przenosi go w miejsce akcji.
Po lekturze tej powieści nasuwają się liczne refleksje. Powieść tę uważam częściowo za parabolę, która momentami wartościuje, zadając przez tok zdarzeń czytelnikowi pytanie takie jak: kto jest zły, a komu można zaufać?, czy możliwe jest ocalenie świata od zagrożeń i niebezpieczeństw? Momentami nawet książka zadaje pytanie, skąd pochodzi zło – unde malum? – pytanie zadane już przez Hamleta.
Pozycję tę polecam poszukiwaczom przygód, osobom lubiącym odwołania do dawnych dzieł literackich, lubiącym książki wywołujące refleksje, z fabułą paraboliczną, a także wielbicielom sztuki i historii, osobom kochającym zagadki. Szczególnie gorąco zachęcam powieść tę do przeczytania wielbicielom Dana Browna, którzy polubili Roberta Langdona w innych książkach tego autora. Ów twórca bowiem i tym razem nie zawiódł.
oprac. biblioteka szkolna

Paula Hawkins „Dziewczyna z pociągu”

 "Dziewczyna z pociągu" to głośna powieść P. Hawkins. Moim zdaniem niezasłużenie. Książka opowiada historię alkoholiczki - Rachel, która codziennie jeżdżąc pociągiem do miasta, przygląda się mijanym domom i wyobraża sobie, jak wygląda życie jednej z rodzin, która tam mieszka. Po jakimś czasie policja znajduje ciało kobiety. Okazuje się, że to ją i jej męża obserwowała główna bohaterka. Od tej chwili Rachel stara się rozwiązać zagadkę morderstwa.

   "Dziewczyna z pociągu" jest dość słabym kryminałem. Akcja się wlecze, opisy dotyczące życia głównej bohaterki i jej zmagania z nałogiem są zwyczajnie nudne. Książce brakuje zwrotów akcji. Autorka nie potrafi budować napięcia. Zakończenie jest łatwe do przewidzenia dla każdego kto przeczytał w życiu choć jeden kryminał. Niestety nie polecam.

Oprac.W.S

I